شعر| هر که زِ مَن رها شود، مقرب خدا شود

 پس از پيروزي انقلاب اسلامي علاقه حسين به پاسداري باعث شد که خیل سبزپوشان سپاه بپیوندد. با آغاز جنگ تحمیلی راهي ميدان جنگ شد. او از دنيا، همسر و فرزند گذشت .

 هست کنون مشيت اين ، که بگذرم ز قهر و کين
مست شوم زهستي اش ، تا بشوم چو مومنين
 بگسلم از سينه خود ، ميله سر و استخوان
جان بدمم بروح خود ، تا نشوم پست و کهين
فنا شوم با دل و جان ،بدرگه خداييش

بهشت جاودانی
بنده و عبد او شوم ،بدرگهش سر بنهم
تن بدهم قضاء او ، به عشق او جان بدهم
در ره او کشته شوم، به دوستي اش سر بدهم
اگر که من فدائیم، نترسم اينکه جان دهم
زنده شوم، دريابم ، بهشت جاودانيَش

عالم کبريايي
 هر که زمن رها شود ، مقرب خدا شود
هر که منیت بکند ، بدان زحق جدا شود
اي من خاکي تورها ، تجردم حذف شود
اين من من، من نشود، نه اين منم خدا شود
اگر شود درک کنم، عالم کبريايي اش

عصا شود، ثواب تو
موسي و عمران نبي، بشر بُدي، نبي شدی
اگر چه موسي بشوي بگذري از نيل خودی
عصا شود، ثواب تو، سحر و ريا را بکني
تجلي طورت هم ، فقط نيايشت شدي
بنده شدي ، رسيده اي، به قرب لا يزالیَش

نشانه وجود
ز آيه هاي او ببين، نشانه وجود او
اگر که مخلص بشوي، تازه شدي بنده او
 بندگيت بزرگي است، اگر شوي حقير او
 تو ، ما و من رها کني ، تازه شدي عبد بر او
عبد شدي خواهي ديد ، جلال کبرياييَش
استهبان 28 خرداد 1363 ه ش
برابر با رمضان مبارک 1404 ه ق
حسین جمشیدی


انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی مرکز اسناد ایثارگران فارس